برای تو می نویسم که عاشقانه میخوانی درد دلم را

برای تو مینویسم ،

برای تو که میدانم عاشقی یا در غم عشقت نشسته ای.

مینویسم تا بخوانی ، من با یک دنیا احساس نوشته ام ، تو نیز با چشمان خیست بخوان....

برای تو می نویسم که عاشقانه دفتر عشق را ورق میزنی

و آنچه که برای دلها مینویسم ، با یک عالمه احساس میخوانی....

صفحات دفتر عشق را یکی یکی ورق بزن ،

دفتری که صفحه به صفحه آن جای قطره های اشک در آن پیداست...

این قطره های اشک ، قطره های اشک من و آنهاییست که از ته دل متنهای مرا میخوانند....

بخوان همراه با همه ، من نیز می نویسم برای تو و برای همه....

دفتر عشق ، این دفتر کهنه که هر صفحه از آن با کلام عشق آغاز شده برای همه است ،

برای عاشقان وبرای آنهاییست که در غم از دست دادن عشق نشسته اند

و آنها که تنها در گوشه ای خسته اند...

دفتر عشق ، دفتریست که هیچگاه صفحات آن که همه از جنس دل است به پایان نمیرسد

اما شاید روزی این دستهایم خسته از نوشتن کلام عشق شود...

بخوان آنچه برای تو و برای همه عاشقان دفتر عشق نوشته ام....

بخوان تا من نیز عاشقانه برایت بنویسم...

ببین عشق چه غوغایی در این دفتر عشق به پا کرده....

دلی آدمی را دیوانه کرده ، یک عاشق را مجنون کرده ....

برای تو می نویسم که میدانم مثل منی ، همصدا با من ، و همنشین با اشک!

برای تو مینویسم که عاشقترینی ،

غمگینترینی

و یا شاید هم مثل خودمن

تنهاترینی!

زندگی میگذرد،گاهی شیرین گاهی تلخ.
مثل یک شاخه ی گل،مثل یک برگ درخت،مثل آواز قناری،مثل باران بهار.
زندگی خشکی صحراست درعرش خیال؛زندگی بال و پر تزویرنیست؛زندگی خنده ی مادرانه است
یا که شاید این است گریه ی بچه ی دور از دامان. پس چرا ما انگار زندگیمان خالیست؟
پس چرا هیچ کس در این شب تنهایی سبد زندگی اش لبریز نیست؟ زندگی ها سرد است.
عالمی دیگر بسازیم با هم.
قدر سبزینه بدانیم اما، شاخه را ما فراموش نکنیم.
باور انسان را به تمسخر نکشیم.
زندگی را به تقلب نبَریم.
آسمان ابری نیست اما دل ما ابری است؛ابری از جنس بلور که در آن نور به دیواره ی دل بربخورد.
که در آن مرد نرنجد از غم،که در آن عشق نمیرد ازدرد.
پس بیایید با هم خطی ازذوق وهنر بر لب دیوار بلند ملکوت رسم کنیم.